De Almere rally wordt door veel rijders als de “slopersrally” van Nederland gezien. Niet zo vreemd want ook nu was het aantal uitgevallen deelnemers erg groot en vele bolides gingen met schade weer terug naar huis. Evert Borderheij reed zelfs met zijn EVO slechts 300 meter alvorens deze met veel schade langs de proef te parkeren. Hoewel het pechduiveltje ons niet helemaal had verlaten, ging de rally voor equipe Westerbeek-Roelofs zeer voorspoedig.
Op zaterdag werd met de Mitsubishi Colt eerst de sprint gereden. We konden alvast wat kilometers maken en zouden dan op zondag direct in het rally-gevoel zitten. De sprint kende twee proeven die beide drie maal verreden werden.
“Het had die ochtend nog geregend en de onverharde delen waren diep uitgereden, blubberig en glad. Bij het nemen van de waterbak onder het viaduct, moesten we zowat de duikbril opzetten”, aldus Henk. “De proef was zo slecht dat op een gegeven moment de motorsteun afbrak. Alsof dat niet genoeg was, ging ook de versnellingsbak kapot en moesten we met de sprint stoppen. Een nieuwe versnellingsbak werd gehaald en de rest van de zaterdag hebben we gebruikt om de auto weer in orde te maken”.
Nadat de auto zaterdagavond weer was goedgekeurd, kon zondag om kwart over negen in de (vroege) ochtend de rally van start gaan. De rally bestond uit 4 verschillende proeven. KP1 (klassementsproef 1) werd tweede maal achter elkaar gereden, daarna een industrieproef om vervolgens af te sluiten met de twee onverharde proeven die ook in de sprint zijn verreden. Op de laatste twee proeven hadden we al de nodige ervaring en we verwachtte dan ook goede tijden neer te kunnen zetten.
We gingen van start op KP1. Daar zette we een mooie gedeelde 4e tijd op 8 seconden afstand van nummer 1: Mark Nieuwelaar. Op KP2 reden we de 2e tijd en stonden nog maar 3 seconden achter nummer 1: op dat moment Hermen Kobus. De strijd was begonnen en we gingen er eens goed voor zitten. KP3 was de industrieproef en daar klokten we een 2e tijd waardoor we op een gedeelde eerste plaats met Mark Nieuwelaar stonden (die zich na KP2 weer goed had opgewerkt). “De sprint heeft ons goed in het ritme gebracht en daardoor konden we direct opklimmen naar de eerste plaats. Op KP5 en 6 reden we een gedeelde 1e en gedeelte 2e tijd. De proeven lagen er beter bij dan gisteren omdat het droog was gebleven. We gingen er iets te voorzichtig overheen”, aldus René.
Bij aankomst op de eerste service konden we René en Jon (onze servicemonteurs) melden dat we op een mooie 2e plaats stonden met 6 seconden achter nummer 1. De druk was er wel want Mark Nieuwlaar was weer terug gevallen naar een derde plek en stond 7 seconden achter ons. De auto voelde goed en we gingen van start om KP 6 t/m 10 te rijden. We reden steeds een derde of tweede tijd en de andere Coltrijders stonden in de rij om voor te dringen. Op de tweede service stonden we nog steeds op een tweede plaats en inmiddels was nummer 1, Mark Nieuwelaar, op 11 seconden van ons af. De laatste vier proeven moesten dus foutloos uitgereden worden om onze plaats te behouden. “Om de druk op Mark hoog te houden, besloot ik de laatste vier proeven het gas er iets meer op te houden. Wellicht maakt Mark een foutje en dan schiet je zo naar de eerste plaats”, vertelt Henk. Zo gezegd, zo gedaan. Maar de andere lieten zich niet afschrikken. Op KP11 en 12 verbeterde we wel weer onze tijd, maar bleven steeds een paar seconden achter nummer 1. De afstand was inmiddels 16 seconden op Mark. Op plaats drie stond Corné Damen (die een goede come-back had, nadat zijn navigator Ronald Wassink erg ziek was geworden in de auto) met 26 seconden achter ons. Met nog twee proeven te gaan was het risico te groot om Mark nog voorbij te gaan en de afstand met Corné voldoende ruim om ingehaald te worden. Het was dus strakke lijnen rijden, het tempo hoog houden en finishen.
Op de verbindingsroute van KP12 naar KP13 was alles nog goed met de auto. En alsof de duivel ermee speelt, stonden we klaar om te starten met, hoe kan het ook anders, een lekke band. In het tijdcontrolegebied bij de start liep de band nagenoeg leeg en konden we niet meer wisselen. We moesten starten en besloten de proef op een lekke band te rijden. Het was een rondkoers die voornamelijk linkse bochten kent. De rechter achterband was leeg, dus hadden we veel last op de proef. Toen we met een platte band over de finish kwamen hadden we de proef 35 seconden langzamer gereden dan Corné Damen en stond hij dus 9 seconden voor ons op de tweede plaats. “Op dat moment wisten we nog niet of Corné ons had ingehaald of niet (we wisten niet welke tijd Corné had gereden). We hadden wel het vermoeden dat hij ons voorbij was, maar we wisten het niet zeker. We moesten de laatste proef zo hard gaan als we konden”, aldus Henk.
“Tussen KP13 en 14 hebben we de band verwisseld. KP14 ging van start en we reden het licht uit onze ogen. We zetten een mooie eerste tijd en liepen weer 2 seconden in op Corné. We hoorde bij de finish dat we het net niet hadden gehaald. We kwamen 8 seconden te kort om tweede te blijven”, vertelt René.
“Onderweg baalden we enorm. Natuurlijk is een derde plaats ook een mooi resultaat, maar die 8 seconden had ik misschien op KP13 met de lekke band nog wel kunnen goedmaken. Het was een moeilijke keus. Ga je te hard en de band rolt van de velg, dan moet je wisselen. Wisselen kost 3 minuten en dan hadden we 5e gestaan. Hiervoor hebben we niet gekozen. Temeer omdat we de vorige wedstrijd zijn uitgevallen wilde we deze wedstrijd een goed resultaat neerzetten. Hoe dan ook, de andere hebben wel moeten strijden en we weten dat we snel en goed kunnen rijden. Toch is het wel leuk om een keer de eerste of tweede plaats te pakken. Ik ben nu al zo vaak derde geworden, dat het voor mij al niet meer meetelt”, aldus Henk.
“Ik vond het een mooi wedstrijd. Vooral de onverharde proeven gingen super. Veel dwars en toch erg hard. De jumps in de proeven zijn bizar. Op KP 4 reed je 200 meter over onverhard (gravel), stak je een asfalt kruising over en kwam je weer op een stuk van 500 meter onverhard. Het oversteken van de asfaltweg ging gepaard met een gigantische jump. Niet dat hij hoog was, maar de achterkant werd zo hoog opgegooid dat we enkele seconden alleen maar gravel door de voorruit zagen om vervolgens maar af te wachten hoe we neerkwamen. Henk rijdt erg betrouwbaar en ik heb dan ook veel vertrouwen in de controle die hij heeft over de auto. Het wordt tijd om in Hulst nieuwe grenzen op te zoeken”, meldt René.
We kijken, nu een dag later, toch wel tevreden terug op de rally van Almere, waar we zelfs als 11e in het algemeen klassement zijn geëindigd. We kijken alweer uit naar Hulst. Hulst bevat een mooie grote rondkoers en kent leuke landelijke proeven. Ook het weer is daar vaak erg lekker en dat maakt het geheel vaak goed. Voor de sponsoren en toeschouwers is dit bij uitstek dé rally om te gaan kijken. De rondkoers ligt rondom het serviceterrein en je kan dus veel rallyspektakel vanaf één locatie bekijken. We hopen dat, ondanks de verre reis ernaartoe, velen zullen komen om ons aan te moedigen!
Redacteur: Persbericht Rallyteam Just 4 Fun | Foto: WiMofotografie
