“Tot ziens!”. “Tot….. eeeeuh… tot de volgende keer maar weer he!”. “We hebben contact!”. “Is het al 2007?”. Veelgehoorde uitspraken aan het einde van de Euregiorally in Hengelo. Verdwaast keek ook ik om me heen. Teams die de overwinning aan het vieren waren. Teams die aan het inpakken waren en teams die op het punts stonden om weg te rijden. Sommige teams waren zelfs al thuis bij de haard en een kop koffie. Een van die teams is voormalig kanshebber op de Nederlandse rallytitel 2006. Na een jaar van pech, verkeerde afslagen, brandjes en boompjes hoop ik toch dat we hem volgend jaar op de Nederlandse wegen mogen verwelkomen met zijn geweldige auto en dito rijstijl.
Verwonderd loop ik over het serviceterrein naar mijn autotje die even achter het lint geparkeerd staat. Na een korte stop rij ik terug naar huis. De muziek staat wel aan maar tijdens de rit verneem ik er weinig van. De gedachte van tijd overvalt me. Hoe lang duurt het ook al weer voor Maart 2007?... Al rijdend op de kilometerteller (dit vanwege de controlewaanzin gedirigeerd door de heer Spee, die we overigens nu legaal ‘struikrover’ mogen noemen) reken ik en kom er na een kilometer of 7 achter dat het nog 4 maanden duurt. 4 maanden voordat mijn agenda met rode letters aangeeft dat de rallysprint van Veenendaal op stapel staat, als die er komt. Het initiatief van Rinus en anderen om in de buurt van Veenendaal een rallysprint te organiseren is geweldig te noemen. De sprint zit al een aantal jaren steeds dieper in een hoekje en met de sprint in Vechtdal en deze lijkt er weer zonlicht op deze tak van rally te schijnen. Ik rij verder en zie het bord met mijn afslag.
Eenmaal thuis gekomen leg ik mijn tas in een hoek en ga op de bank zitten, televisie aan en ga de zenders af naar wat leuks. Niets. Komkommertijd lijkt het wel. De programmateurs hebben de sint en kerst al in gedachtte dus een goede film wordt gereserveerd voor kerstboomtijd. Dan maar de computer opstarten. Dit wordt het vaste ritueel bedenk ik me voor de aankomende tijd. Forums afstruinen naar informatie over nieuwe equipes en nieuwe wagens. De eerste laat niet lang op zich wachten. De WRC van Stacey is weer terug en in handen van Martin van Iersel. Een mooie wagen waar zowel equipe als publiek van zullen genieten. Maar daar is ook al weer het eerste gezeur. Persmensen die gevaarlijk staan. Lekkere mosterd na de maaltijd smaakt ook niet en ook hier slaat het met het verstrijken van het seizoen alvorens men erover rept de plak mis. Dan maar in het archief duiken en je beste platen van het afgelopen seizoen posten. Daar kan ik wel aan meedoen, denk ik.
Zaterdagavond, zittend voor de televisie droom ik zachtjes weg in mijn gedachten. De gedachten aan een koude grot. Een koude grot met een dikke laag stro en takjes. Een laag takjes die in elkaar gewoven een lekker, zacht, natuurlijk bed vormen. Ik heb het eten achter de kiezen en ga in gedachte op dat bedje liggen. Starend naar het plafond van de grot waar een klein plasje een bewegend patroon weerspiegeld wordt ik slaperiger en slaperiger. Langzaam zak ik weg en ik hoop in een winterslaap. Lang slapen door de koude periode heen. Lang slapen zonder te denken aan de tijd maar te dromen over rally. Lang slapen. Lang slapen. Lang slapen...........
“Doe je poten van de tafel en snurk niet zo!” hoor ik naast me.... Was ik maar een beer. Een beer die door het rallyvirus getroffen was.......
