door Arnoud » ma dec 12, 2005 10:30
Hans en Grietje in het grote Piepjes Bos.
Heel lang geleden, zo in het begin van de 20e eeuw woonden er bijzondere mensen in een klein landje aan de zee. Verre familie had zich over de hele wereld verspreid, maar die leefden een teruggetrokken bestaan.
Alle mensen moesten in die tijd werken voor hun brood. Slechts een enkeling deed dat zo slim dat hij nadat hij boodschappen had gedaan nog geld overhad. Voor mooie dingen.
In het weekeinde trokken de mensen naar het platteland. Gewapend met kinderen, hond en koffiekan stelden ze zich in rijen op aan de rand van een bos. Sommigen verstopten zich langs een bospad, en weer anderen ontmoetten elkaar ’s avonds in een willekeurig weiland. Waar ze op wachtten? Eigenlijk wisten ze het niet. Het gerucht ging namelijk dat er echt iets moois stond te gebeuren.
Terwijl de kinderen elkaar najoegen en verstoppertje speelden klonk er opeens een daverende knal in de nacht. In de verte verlichtten grote vlammen het bos. Vogels vlogen op, herten verdwenen schrikachtig in het struweel. Rode ronddraaiende schijven trokken een spoor van vuur aan de horizon. Een sterk licht liet alles uit de nacht verdwijnen als sterren in een zwart gat.
Gespannen tuurde de menigte naar dit fenomeen.
“’t Is de nul” zei iemand. Blijkbaar was dit een kenner.
“Nee joh, het is Grietje.”
“Met Hans?”
“Sttt, met Piep”
“Met wie?”
“Piep!”
“Piep?”
“Stt, zeg het niet. Het mag niet!”
“Van wie niet?”
“Van koning Media.”
De menigte kroop ineen. Grote schrikogen keken elkaar aan. “Koning media?”
“Ja, joh. Ze hebben niet betaald.” De menigte hield haar adem in. “Niet betaald?”
Achteraan viel de eerste flauw. “De vloek is uitgesproken!”
“Nu zullen we nooit weten hoe het echt is gegaan!”
Enkele kilometers verder op, tegen de bewoonde wereld aan, lag een ietwat afgelegen industrieterrein. In de totale duisternis brandde ergens een lichtje. Wie naderbij kwam hoorde zachtjes roezemoezen. Iemand sprak. Door een kier van de tent viel licht. Honderden mensen keken naar een podium. Daar was het feest. Zilveren bekers glommen in het licht.
Er werd iemand naar voren geroepen. “De 2e prijs voor Koning Media” De menigte week uiteen. Een forse man kwam naar voren. Blij, trots. Hij stapte op het podium en … struikelde. Het was even stil. Met golven kwam de lach. Vanuit de achterhoede naar voren. En koning Media wist niet waar hij kijken moest. Hij zat beteuterd met zijn schoen in de hand. Dit had hij zich echt anders voorgesteld. Terwijl hij toch 2e was geworden. Hij had 1e zullen zijn. Het feest was al voorbereid. Maar die dekselse Piep had hem dwarsgezeten.
De rest is geschiedenis. Het werd nog laat in Ter Schuur. Café Hans en Grietje is een broedplaats voor Evo plezier. Eén dekselse persoon bewoog zich makkelijk tussen zijn fans. Als lokale held werd hij vereerd. Sloeg regelmatig tegen de bel. Dronk en lachte. Hij leek op zijn gemak en had plezier. Was trots op zijn meisje. Dat de route sprookjes zo mooi voor kon lezen. Hij was weer snel geweest
En Koning Media?
Die was boos. En teleurgesteld. En piepte Hansje zondags weg.
Zoals dat alleen in sprookjes kan gebeuren.
En in Medialand.
vond ik zo eng dat ik die nooit in het echt hoop te ontmoeten.
Rijd nooit sneller dan je engelbewaarder kan vliegen.
